Saturday, April 23, 2011

Ֆեյսբուքամոլության 10 ախտանիշեր

Պոստը նվիրված է մեր օրերում տարածում ստացող վարակին` ՖԵՅՍԲՈՒՔԱՄՈԼՈՒԹՅԱՆԸ: Սա հումորային պոստ չէ. վերաբերվեք նրան ամենայն լրջությամբ! Աշոտովիչը առաջարկում է տաս ախտանիշեր, որոնց միջոցով կարող եք պարզել` արդյոք տառապում եք ֆեյսբուքամոլությամբ, թե ոչ: Ֆեյսբուքամոլության ախտանիշերի բացահայտումը դյուրին է, միայն թե է` պետք է անզիվ լինեք ինքներդ Ձեզ հետ. ահա այդ տաս ախտանիշերը, եթե Ձեզ մոտ առկա են գոնե  երեքը, ապա Դուք Ֆեյսբուքամոլ եք`
1.  Ձեր սիրած գույնը կարմիրն է , միայն թե կապույտ ֆոնի վրա
2.  Դուք միշտ կօգտվեք ֆեյսբուք մտնելու հնարավորությունից, եթե չլինեք քնած կամ ցնցուղ ընդունելիս :

3. Դուք (Աստված չտա)  իմացել եք, որ մահանալու եք քաղցքեղից ու շտապում եք դրա մասին ստատուս գրել 


4. Քիմիական կախվածություն ունեք լայքերից, երբ դրանք պակասում են, Ձեզ զգում եք դատարկված, անտարամադիր ու չարացած , սկսում եք մտածել լայքերի նոր դոզա ստանալու մասին, պատրաստ եք անգամ այնպիսի հուսահատ քայլերի, ինչպիսին է օրինակ  Միստեր Պրեզիդենտի Կոկո Ջամբո երգը պոստ անել

5.Եթե մի քանի տարի առաջ նկարվում էիք ապագա թոռնիկներին   Ձեր  երիտասարդ տարիների գեղեցկությամբ զարմացնելու համար, ապա հիմա ֆոտոխցիկ տեսնելիս Դուք  մտածում եք միայն  ֆեյսբուքյան նոր թույն  ալբոմի մասին:

6. Դուք պատրաստ եք բաժանվել Ձեր երկրորդ կեսից կամ նոր հարաբերություններ սկսել Ֆեյսբուքի relationship status-ում ինտրիգա մտցնելու համար:

7. Ֆեյսբուքից դուրս գալուց ունենում եք մեղքի զգացում, գիտակցելով որ նորից վաղվա օրվան թողեցիք գործերը, որոնք պետք  է արվեին այսօր

8. Պատրաստ եք ծաղրել սեփական տատիկին, Ֆեյսբուքում զվարճալի բան գրելու համար

9. Եթե  թուրք լինեիք, մեկ է կընդունեիք խոզի մսի friend request-ը, ֆեսյբուքյան ըներների թիվը ավելացնելու համար:

10.  Եվ վերջապես այս պոստը կարդալուց հետո, Դուք նորից վերադարձաք ֆեյսբուք ;)

Saturday, April 9, 2011

Երեք խոզուկներ` ադապտացված



Լայնարձակ անտառի հարավի ամենածայրին ապրում էին երեք խոզուկ եղբայրներ` Նաֆ-Նաֆը, Նիֆ-Նիֆը ու Նուֆ-Նուֆը: Խոզուկները դեռ երիտասարդ էին, երբ անտառում լուրջ փոփոխություններ տեղի ունեցան. արջերի միությունը, որը հալալ 70 տարի կառավարել էր անտառը փլուզվեց, սկսվեց քաոս ու անկարգություն: Անտառը բաժանվեց առանձին հատվածների` այդուհետ անկախ անտառների, այնպես, որ անտառի բնակիչները զրկվեցին անտառի մյուս հատվածներում գտնվող բարիքներից, որոնցից սովոր էին օգտվել: Իսկ երեք խոզուկները լինելով տակավին երիտասարդ և աշխույժ, չէին ցանկանում ձեռքերը ծալած նստել: Նաֆ-Նաֆը` ավագ եղբայրը. լինելով առավել շրջահայաց և խոհեմ,  առաջարկեց Նիֆ-Նիֆին ու Նուֆ-Նուֆին մի բան ձեռնարկել, օգտվել անտառում ստեղծված խառը վիճակից: Մեծ անտառի այն հատվածը, որտեղ ապրում էին երեք խոզուկները չափազանց աղքատ էր.ծառերը քիչ էին, փայտը չէր հերիքում, իսկ անտառում ցուրտ ու խավար ժամանակներ էին: Ու երեք խոզուկները որոշեցին իրենց նորաստեղծ անտառ  հարևան անտառներից փայտ ներկրել: Երեք խոզուկների միջոցները համեստ էին և առաջին անգամ նրանք դրսից կարողացան փոքր ծավալի փայտ գնել, բայց քանի որ փայտի պահանջարկը նորաստեղծ անտառում մեծ էր, չափազանց ձեռնտու պայմաններով վաճառելով փայտի առաջին խմբաքանակը, նրանք ներկրեցին երկրորդ ավելի մեծը և այդպես շարունակ սկսեցին մեծացնել սեփական գործը ու զգալի միջոցներ հավաքեցին: Ամեն ինչ կարգին էր, ու երեք խոզուկները որոշեցին իրենց համար առանձին տներ կառուցել:  Նուֆ-Նուֆը և Նիֆ-Նիֆը, լինելով ժլատ, չցանկացան լրացուցիչ գումարներ վատնել նորաստեղծ անտառում սահմանված կարգով տան շինարարության իրավունք ձեռք բերելու վրա ու կառուցեցին ապօրինի կառույց հանդիսացող տներ: Իսկ այ Նաֆ-Նաֆը, նորից դրսևորելով շրջահայացություն, արեց ամեն ինչ, ինչպես օրենքն էր պահանջում:
 Երեք խոզուկների անդորրը չէր խանագրվի, եթե չհայտնվեր գայլը: Գայլի պարտականությունն էր նորաստեղծ անտառի կարգուկանոնի վերահսկումը. ու ամենևին էլ զարամանլի չէր նրա զայրույթը, երբ պարզեց, որ Նուֆ-Նուֆի ու Նիֆ-Նիֆի տները ապօրինի են կառուցված: Գայլը հավաքեց հատուկ նշանակության ջոկատը ու հանկարծակի գրոհով գետնին հավասարացրեց Նուֆ-Նուֆի ու Նիֆ-Նիֆի տները, իսկ վերջիններիս ձերբակալեց ! Նաֆ-Նաֆը շտապեց գայլի մոտ, փակ դռների հետևում երկար խոսակցությունից հետո Նաֆ-Նաֆը ու Գայլը  համաձայնության եկան. Նուֆ-Նուֆի ու Նիֆ-Նիֆի դեմ հարուցված գործը փակվեց,   Գայլը բաժին  ստացավ երեք  խոզուկների բիզնեսում, իսկ շահավետ կապերը ամրապնդելու նպատակով Նիֆ-Նիֆը ամուսնացավ Գայլի աղջկա հետ: Ստանալով Գայլի աջակցությունը երեք խոզուկների բիզնեսը էլ ավելի ծաղկեց, երեք խոզուկները սկսեցին ավելի ու ավելի ժլատանալ. նրանք այլևս խտրականություն չէին դնում միջոցների մեջ, Գայլի աջակցությամբ հեռացնում էին բոլոր մրցակիցներին ու շուտով նրանք ամբողջությամբ սեփական ձեռքերում կենտրոնացրին փայտի բիզնեսը: Խոզուկները հասկացան, որ հեշտությամբ կարող են կեղեքել անտառի բնակչությանը` անընդհատ բարձրացնելով  փայտի գները ու արհամարելով անտառի բյուջե կատարվող պարտադիր վճարները. միակ սկզբունքը, որքան կարելի ա  շատ հարստանալն էր... Փողերը հոսում էին առվի պես, շքեղ տները կառուցվում էին մեկը մյուսի հետևից: Երեք խոզուկները ձեռք բերեցին ամեն ինչ, ինչի մասին կարելի էր երազել... նրանք ունենում էին անտառի ամենագեղեցիկ կաքավներին, հանգստանում էին լավագույն օտար անտառներում, կազմակերպում էին շքեղ խնջույքներ, մշտապես շրջապատված էին վարազների գնդերով: Բոլորը հասկանում էին, որ երեք խոզուկները անիրավ կերպով կեղեքում էին անտառը, բայց ոչ ոք անտառում չէր կարող կասկածել երեք խոզուկների ուժի ու հեղինակության վրա...
Անցան տարիներ,  Նաֆ-Նաֆը, Նիֆ-Նիֆը ու Նուֆ-Նուֆը դարձել են պարարտ ու երկար ժանիքներով խոզեր, մեծացնում են իրենց փոքրիկ խոզուկներին ու գայլիկներին` շարունակելով կեղեքել անտառը: Ու չնայած երեք խոզերի ուժը ու հեղինակությունը առաջվա պես անսասան ա, անտառի բնակչության համբերության բաժակը լցվում ա ու կլինի էն օրը, երբ անտառը գլուխ կբարձրանցնի ու  կգա երեք խոզերին մորթելու ժամանակը. ճակատագիր, որին ուշ թե շուտ պետքա արժանանան բոլոր խոզերը ;)

Thursday, April 7, 2011

Ազգային իմպոտենցիա




Իմպոտենցիա (կանգնածը ընկած) տերմինը օգտագործվում  ա սեքսոլոգիայի մեջ` տղամարդու սեռական կարողությունների անկումը նկարագրելու համար: Իսկ ես առաջարկում եմ իմպոտենցիա տերմինը ընդլայնել ու տարածել սոցիալական մակարդակ: Վերջին հաշվով մեզ պետքա մի հատ տերմին , որ նկարագրենք մեր երկրի անճարունակ վիճակը: Բարձր ու կանգուն սարերի երկրում մի բան հավեսով ընկած ա!   Օրինակ կա երազանք  առաջ ընթանալ, ունենալ տնտեսապես զարգացած երկիր, բայց ուժերը չի հերիքում ! Պատմության դասագրքերում գրած ա Մեծ Հայքի մասին. ժամանակին Հայաստան ա եղել, որ ունեցել ա ծաղկուն տնտեսություն, զարգացած հելլենիստական մշակույթ, որտեղ ծաղկուն քաղաքներ են շինվել, եղել ա Հին աշխարհի ազդեցիկ երկրներից մեկը, wow… տեսնես էտ ինչ հայեր են էտ ամեն ինչը արել… հավատս սկսում ա չգալ, որ ժամանակին տենց հայեր են եղել, կամ էլ երևի էտ ժամանակ պոպոք շատ են կերել… Չգիտեմ մեր օրերում պոպոքի պակասն ա, թե չէ, բայց որ ոչ մի բան չենք կարում շինենք ակնհայտ ա: Օրինակ ազգային իմպոտենտության ամենացայտուն արտահայտությունն ա մեր տնտեսությունը: Իրականում տնտեսությունը էլ չկա. դրսից մեր խոպանչի հարազատները, բարերարները, միջազգային կառույցները մեզ տրանսֆերտներ են ուղարկում, հետո մեր օլիգարխները դրսից ապրանքներ են բերում ու հազար տոկոս շահութաբերությամբ մեզ ծախելով , հավաքում են դրսից եկած դոլարները: Եթե անգամ բիզնեսի աշխուժացում կա էտ էլի մանրածախ առևտրի ոլորտում ա, իսկ այ արտադրություն ունենալու համար Պոտենցիայա պետք!  Կամ էլ հիշենք կրթական համակարգը. առաջին կուրս. ինչքան խանադավառությամբ գնացիք համալսարան` տոգորված են մտքով որ պետք ա հարուստ գիտելիքներ տան, ու իհարկե տենց չեղավ... չէ բայց` թե դասախոսները,  թե Դուք  թույն ամերիկյան կամ անգլիական համալսարանների նման  կրթական պրոցես կազմակերպելու ցանկություն ունեիք, այ բայց  չստացվեց էլի, մի բան չաշխատեց , կախ ընկավ! Նույնը մշակույթում. ուզում ենք լավ բան ստեղծել, բայց արդյունքում գռդոնա  ստացվում. օրինակ գնում ենք բալետ, փղերի քայլեր հիշեցնող դրմբոցներ ենք լսում, կամ ուզում ենք լավ երաժշտական մրցանակաբաշխություն կազմակերպենք, լավ փող էլ ենք ծախսում, ամենալավ զալն ենք վերցնում, բայց դե մի բան էն չի լինում, գեղական ա ստացվում,  չբավարարված ենք մնում :( Ու սենց կարելի ա երկար շարունակել... Արդյունքում մանթո իմպոտենտի նման սկսում ենք կոմպլեքսավորվել, ուրիշներին  մեղադրել, ուրիշի ինչ-որ բան շենացնելու ձախողված փորձերը փնովել...
Ճիշտ ա մյուս կողմից ազգային իմպոտենցիան կատարելության չի հասել, ու դեռ կան բաներ, որ ստացվում են (օրինակ շախմատն ա ստացվում, կամ գոնե մոլիբդեն արդյունահանել ենք կարում) ու սրտանց հպարտանում ենք մեր պոտենցիայի գոյության վերջին ապացույցներով, բայց դե սենց չի լինի ! Իմպոտենցիան խորանում ա, դզվել ա պետք ! Օրինակ կարանք պոպոքի ծառերի այգիներ տնկենք ու պոպոքի դիետայի անցնենք, կամ էլ մի մի քիչ ներշնչվենք,  ոգևորվենք (ասում են իմպոտենցիան ուղեղից ա սկսվում) կամ էլ Հայաստանով մեկ դինամիկներ շարենք ու էռոտիկ ձայներ դնենք, հաստատ տոնուսներս կբարձրանա ...
Բա մեզ սազում ա?  Հիշեք մենք շինարար ազգ ենք!